درد و دل

درد و دل
ﮐﻮﺑﺎﻧﯽ؟ ﻓﺪﺍﺍﺍﯼ ﻏﺮﺑﺖ ﺗﻮ ! ﺑﻐﺾ ﮐﻦ ﻧﺨﻨﺪ ﻻﻣﺼﺐ، ﻣﻦ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ

ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺧـﺮﯾﻦ ﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﻓـﺸﻨﮕﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﺖ ﺩﻓـﺎﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﻭ ﺟـﺎﻥ ﺧـﻮﺩ ﺭﺍ ﻣـﯽ ﺳﺘﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ

ﺩﺳﺖ ﺩﯾﻮ ﺳﯿﺮﺗﺎﻥ ﺗﮑـﺒـﯿـﺮﮔـﻮ ﻧـﯿـﻔـﺘـﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺟﺰﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻏﯿﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﺼﺮﻓﺖ ﺭﺍ

مجاز ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ! ﮐﻮﺑﺎﻧﯽ ؟ ﻓـﺪﺍﯼ ﺁﻥ ﺑﻐﺾ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﮔﻠﻮﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ

ﺷﺮﻑ ﺍﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮﺕ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺍﺯ خوﻥ ﻟﺒﺮﯾز ﺷﻮﺩ،ﻣﻦ ﭼﺮﺍ ﻣﯿﻠـﺮﺯﻡ ؟ لا کردار سینه ی 

زن و بچه و سیل گلوله و سیاست؟ لعـنت بر حقـوق بی بـشـرتان ، لعـنت بـر اسلـامی کـه از آن

سخـن میگویید ، لعنت بر آن دستهایی که زندگی را جولانگاه توحش و تعریب کردند....

خـدایا ازت گـلـه دارم

داوود بیت المقدس را چـنـدبار ساخـت هـربـار گـلـش فـرو مـیریخت به گوشش وحی رساندی که

آدم کشته ای عرض کرد به فرمان تو کشتم پاسخ دادی  چنان بندگانم را دوست دارم که اگر هم

به فرمان من کشته باشی مسجد نتوان ساخت... به حکمتت شکی ندارم اما این روزها سخت

در تردید هستم یا چشمه ای بجوشان یا این سراب را بخشکان....

 




|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : امیر حسین رحمانی
تاریخ : 22 فروردين 1395
مطالب مرتبط با این پست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: